TIJD: BEGIN JANUARI 2020
PLAATS: ERGENS IN FRANKRIJK

“Er zal altijd theater zijn.”
Ik herinner me dat ik dat zei tegen mijn vriendin D. op een zondagnamiddag toen we door het park kuierden. Het was de perfecte zonnige dag om te praten over mijn angsten omtrent de toekomst van de wereld en de aardbevingsramp waarvan ik zeker wist dat die zou plaatsvinden. Mijn vriendin D. zei me: ‘Je bent altijd zo dramatisch’. Ik ben niet dramatisch, zei ik, maar ‘het dreigende onheil zal ons zeker treffen, ik kan het voelen’. Ik dacht dat het Watermantijdperk zeker ergens in de loop van dit jaar zou aanbreken en dat was het moment waarop ik zei: ‘Maar gelukkig zal er altijd theater zijn’. Mijn vriendin was sceptisch: ‘Dus de wereld zal in brand staan, er zal onrust heersen in onze maatschappij, angst en paniek, maar op de een of andere manier zal er vraag zijn naar acteurs?’ Ik antwoordde dat het theater zo oud was als de wereld zelf en dat het al wist te overleven tot op vandaag, dus waarom dan ditmaal niet? Maar hoe dan ook, mijn echte overlevingsplan was om een huis met een tuin te hebben en mijn eigen voedsel te telen.

SPRONG NAAR EEN SCÈNE
TIJD: ZOMER 2020
PLAATS: ERGENS IN FRANKRIJK

De sterren stonden op één lijn (of stonden verkeerd) en de wereld was op de knieën gebracht door een viraal monster. Ik woon nog steeds in mijn kleine flat. Er was geen tijd geweest om een tuin te vinden en groenten te planten. Bijeenkomsten van mensen zijn nu verboden. Tijdens een wandeling met mijn vriendin D. kwam ze terug op het gesprek dat we in januari hadden: “Je had over bijna alles gelijk, maar nu de theaters gesloten zijn had je het misschien toch mis over dat hele theaterding.”
Het klopt natuurlijk dat de tragedie al die tijd op straat heeft plaatsgevonden en dat de helden van elke dag op dit moment op straat lopen om gerechtigheid te eisen. Ik nam een pauze, ordende mijn gedachten en begon, net als in de musicals, te neuriën (ik bedoel: als de emoties groot zijn, waarom dan niet beginnen te rijmen.)

Ik zei:
“Theater gaat niet weg, het heeft zich neergezet
terwijl de westerse wereld zich reset

Nu begrijpen we dat zwarte geschiedenis gewoon geschiedenis is
hoeveel perspectieven liepen we daardoor mis
terwijl oude makers dachten: het publiek is niet klaar?
De nieuwe verhalen zijn hier, ze sterven om te leven daar

Zelfs achter een masker staan spelers erom bekend te spelen
maar de aloude trucjes krijgen een stevige knauw
iedereen én hun moeder smeekt om niet langer te verhelen
wie zijn wij, waarom zijn we hier, kan ik mezelf vinden in jou?

1 meter van elkaar is de nieuwe norm
uitdaging aanvaard: we maken het podium enorm
de timing is niet geweldig voor een feest
maar samen zijn we sterker, zo is het altijd geweest

Zelfs achter een masker staan spelers erom bekend te spelen
mensen die mensen bekijken, dat doen we al eeuwen met velen
laten we wachten op het derde bedrijf, dat is er altijd, zeg ik dan
theater is een spel waarin empathie ontvlammen kan

laat verhalenvertellers zin geven aan het zinloze
op de een of andere manier is het Watermantijdperk hier
‘er zal altijd theater zijn,’ dat durf ik beloven
op het podium is de tijd nu, altijd"

Daarop maakte ik een buiging en mijn vriendin D. zei me: “Je bent altijd zo dramatisch”.

Yolanda Mpelé s een Franse actrice. Ze heeft opgetreden met de Roundhouse Theatre Company in Londen, La Compagnie Persona, het Line Theatre, het Théâtre National Populaire in Villeurbanne, in de Opéra de Lyon en in NTGent.