Omdat in het theater de gsm uit staat.
Omdat ik anderen hoor ademen.
Omdat we samen onze adem inhouden.
Omdat we samen stil zijn.
Omdat we hormonen vrijgeven.
Omdat het makkelijker is om verliefd te worden op mensen waarmee je hormonen hebt vrijgegeven.
Omdat ik kan wenen om iets dat niets met mij te maken heeft.
Omdat ik niet eenzaam ben in het theater.
Omdat niemand in zijn eentje theater kan maken.
Omdat mensen die ik niet ken naast me zitten. Zelfs mensen die ik niet kan uitstaan.
Omdat mensen die elkaar buiten het theater wel kunnen verscheuren, naast elkaar op het podium kunnen staan.
Omdat iedereen aan theater kan doen.
Omdat acteren in een theater samen acteren betekent.
Omdat uiteindelijk iedereen zijn eigen rol speelt, zelfs al willen sommigen andere rollen spelen.
Omdat al wat artificieel is hier wordt verslagen door kinderen en dieren.
Omdat iedereen weet wat theater is.
Omdat niemand het weet.
Omdat iedereen verrast is door wat theater ook kan zijn.
Omdat al wat gebeurt theater kan worden.
Omdat theater overal kan gebeuren.
Omdat de toeschouwers ook een rol hebben, zelfs als ze zich in de zaal verstoppen.
Omdat voorstellingen op elk moment door iedereen in de zaal kunnen worden stopgezet.
En omdat dat nooit gebeurt.
Omdat theater gedrag voorspelde lang voor er algoritmen bestonden.
Omdat hier tijd verstrijkt die geen enkele toeschouwer heeft gepland.
Omdat er twee seconden nodig zijn vooraleer het applaus losbarst.
Omdat het theater gelijkaardige regels heeft als de politiek.
Omdat ik zie hoe het in het theater gebeurt, en dan merk ik het overal waar macht wordt uitgeoefend.
Omdat de complexiteit op het repetitiepodium kan worden gematerialiseerd.
Omdat hier het onbeschrijfelijke tastbaar wordt.
Omdat er in het theater dingen gebeuren die niet in de literatuur zijn neergeschreven.
Omdat in het theater het geënsceneerde en het onvoorziene elkaar ontmoeten.
Omdat nergens anders horten en stoten zo opwindend zijn.
Omdat theater gênant is.
Omdat je er een speld kunt horen vallen.
Omdat er nergens anders zo gewichtig wordt gedaan over onbeduidendheid.
Omdat we bang zijn voor de voorstelling begint. En omdat we daarna opgelucht zijn.
Omdat ik in het theater tussen de mensen in slaap val en mijn dromen niet van de voorstelling kan scheiden.
Omdat het in het theater warm is in de winter.
Omdat hier herinneringen worden gemaakt zonder dat ze gefotografeerd worden.
Omdat theater niet voor een te hoge prijs kan worden verzameld en verkocht.
Omdat theater niet eeuwig blijft hangen.
Omdat theater maar één keer plaatsvindt.

Stefan Kaegi maakt documentaire theaterstukken en audio-interventies en werkt in de stedelijke omgeving, waarbij hij vaak een stem geeft aan ‘experten’ die geen geschoolde acteurs zijn. Hij is een van de stichtende leden van het meermaals bekroonde collectief Rimini Protokoll.