Wat je ook doet, het is theater | Jojo & Joyee (House of Muchness)
JOJO
Ik ben 11 en ik ben dyslectisch. Ik ben een persoon die een beetje vloekt. Ik hou van mensen die me begrijpen zoals ik ben. Ik wil ergens deel van uitmaken. Ik ben iemand die de wereld wil veranderen. Ik zit in de Kinderpartij, die gaat over kinderen en ideeën en politiek in een theatervoorstelling. Ik zou de wereld op die manier kunnen gaan veranderen.
Theater is belangrijk omdat het verhalen laat zien. Verhalen laten generaties en generaties mensen zien wat er aan de hand is. Waar ze vandaan komen, waarom ze hier zijn en hoe ze hier zijn. Dingen die we moeten weten. Dan kunnen we mensen en hun manieren van doen en zijn begrijpen.
Mijn eerste voorstelling was eigenlijk een muziekfestival in Adelaide toen ik nog in de buik van mijn moeder zat. De eerste theatervoorstelling die ik me herinner was een opera. Omdat Rogers neef een operazanger is. Roger was mijn grootvader.
Ik hou van theater waar je je verbeelding bij moet gebruiken, je eigen verbeelding die anders is dan die van alle anderen. Omdat de dingen in de voorstelling moeilijk te zien zijn of er niet zijn, moet je je die inbeelden. Je verzint ze. En dan kun je ze echt goed zien. Maar mensen hebben misschien een ander verhaal of andere foto's in hun hoofd dan wat er in mijn hoofd zit.
Als je geen kinderen meeneemt naar het theater, dan houdt het theater op. Theater toont levens en harten en zielen in actie. Als ik kinderen zou meenemen naar het theater, kleine kinderen, zou ik hen onderweg niets uitleggen of vertellen. Ze zouden ernaar kijken en dan zouden ze het aan mij uitleggen.
Als mij zou verteld worden dat ik geen theater meer zou kunnen zien, zou dit mij verdrietig en boos maken.
Als ik sommige dingen die ik in het theater heb gezien niet zou gezien hebben, zou ik mezelf niet zijn.
En ik hou van mijzelf.
—
JOYEE
Alles is verbonden met het theater. Ik ben geboren op een plek waar theater heel bijzonder was. In India. En ook al zat ik in een weeshuis, ik wist dat theater daar belangrijk was. Mijn moeder maakt deel uit van het theater. Ik maak deel uit van het theater. Ik doe mee met het House of Muchness. Dat is een soort theater. We geven voorstellingen. Dat soort dingen.
Elk kind heeft het recht om leuke dingen te doen. Zoals House of Muchness. Ik doe ook Bollywood, omdat het past bij waar ik vandaan kom.
Alles is theater. Het valt moeilijk uit te leggen. Ik zou het niet proberen uit te leggen aan iemand die het niet begrijpt, ik zou hen gewoon meenemen en het hen laten zien, en ze zouden het dan met eigen ogen kunnen zien.
Theater ben je. Wat je ook doet, het is theater. Alles om je heen is theater. Jij bent theater. Heel je lichaam werkt samen als een theater. Om één grote voorstelling te maken. En die voorstelling is je leven.
Zonder theater zou er geen verbeelding zijn. Niemand zou zichzelf kunnen zijn. Zonder verhalen zou iedereen zich de hele tijd vervelen. Een beetje triest. Ze zouden zich niet echt prettig voelen. Het zou net als de maan zijn. Niemand zou echt met elkaar kunnen communiceren vanwege de grote helmen.
Als je geen verbeelding hebt, is theater het enige dat dit kan fiksen. Het laat je dingen leren. Het kan je leren over de liefde. Hoe ze er op verschillende manieren uitziet. En hoe verschillende mensen die misschien niet weten of ze van elkaar kunnen houden, dat wel kunnen. Als het echt een sterk verhaal is, kan het ons werkelijk veranderen. Theater is bijzonder en goed en mooi. En we moeten alle gevoelens hebben – als een voorstelling ons verdrietig kan maken, kan ze ons ook een hoopvol gevoel geven – zodat er iets goeds kan gebeuren na afloop. En meestal gebeurt dat ook.
Joyee (8 jaar) en Jojo (11 jaar) zijn kinderen die in het Australische Brunswick naar het House of Muchness komen, ‘een omgeving waar jonge mensen kunnen behoren tot een collectief en sociale samenhorigheid kunnen uitbouwen, waar ze zich artistiek kunnen uiten en creatieve geestesgenoten kunnen vinden’. Deze teksten zijn de neerslag van een gesprek met de oprichter en artistiek directeur van het House of Muchness, Alex Walker. De teksten werden voor het eerst gepubliceerd in 2019 in het kader van de campagne voor de jaarlijkse Werelddag van het Kinder- en Jeugdtheater, georganiseerd door ASSITEJ (International Association of Theatre for Children and Young People).