Je weet dat je het wilt! | Gob Squad
Geacht publiek,
geachte passanten van steden en dorpen over de hele wereld,
Jullie hebben ons steeds geïnspireerd, onze verbeelding gevoed, ons op de been gehouden en ons vooruitgeholpen. Van meet af aan hebben we onze wereld opgebouwd met jullie in gedachten. We streefden er altijd naar om jullie te behagen, zelfs als we deden alsof het ons niets kon schelen. We probeerden onszelf te zien vanuit jullie perspectief en plaatsten onszelf voortdurend in jullie schoenen om te begrijpen waar we naartoe gingen. Om jullie gaven we altijd het meest. We plaagden jullie graag met de uitdrukking ‘je weet dat je het wilt!’, en na verloop van tijd realiseerden we ons dat die veronderstelling ook echt waar was.
Door de jaren heen hebben we zoveel met jullie gedaan. Hier is een lijstje, zodat niemand van ons de diepgang van onze relatie zal vergeten – hoe ver die ons leidde, hoe we elkaar bleven uitdagen om de grenzen te verleggen.
Eerst moeten we toegeven dat we behoorlijk bang voor jullie waren. Daarom besloten we jullie de vrijheid te geven: we laten jullie komen en gaan zoals jullie willen en laten jullie zelf jullie weg banen door onze projecten. We laten jullie in zeer persoonlijke situaties kijken naar en getuige zijn van ons. We nodigden jullie uit om ons op te bellen en namen jullie verzoeken serieus. We zongen ons hart voor jullie uit en vroegen wat jullie van ons verlangden: zekerheid, oprechtheid, hoop, begrip? We namen jullie mee naar verborgen en verre oorden en hadden een geheime ontmoeting onder de sterren. Jullie keken naar ons vanaf de andere kant van een treinperron of vanuit jullie auto door de voorruit.
Toch zagen we jullie. We voelden jullie aanwezigheid. Toen lieten we jullie dichterbij komen. We deelden een fantasie dat de wereld was geëindigd en dat we een nieuwe moesten bouwen, samen met jullie. We creëerden herinneringen. Soms verloren we de controle en namen jullie het bijna over. We moeten toegeven dat dit een moeilijke tijd voor ons was. We voelden dat we konden verdwijnen en dat jullie er nog steeds zouden zijn, zelfs zonder ons. Dus we lieten jullie een tijdje achter en verkenden de straten, trokken naar de onmetelijke buiten. Daar begonnen we weer met jullie te praten en vroegen we jullie om ons te sturen.
Toen werd onze relatie heel intens. We deelden een hele nacht met jullie in een hotel. We nodigden jullie uit voor intieme ontmoetingen in onze hotelkamers, waar we met jullie dansten, een moment in bed hadden of een feestje met jullie bouwden. Jullie hielpen ons om de nacht door te komen. We hebben jullie zelfs gegijzeld en aan een stoel vastgebonden en hielden jullie bij ons tot het bittere einde… Soms vroegen we ons af of we het niet wat te ver dreven. Maar hoe dan ook, jullie hadden altijd de keuze. Jullie wisten waar jullie aan begonnen toen jullie besloten de telefoon op te nemen...
Daarna was het weer tijd voor wat frisse lucht. Dus we bewapenden ons met camera's en maakten van de stad een filmset waar jullie onze mede-sterren werden. Het was daar waar we eindelijk onze eerste omhelzing hadden – een filmkus met een van jullie – een volslagen vreemde. Het was opwindend, en dat is het nog steeds.
Misschien waren we inmiddels op de een of andere manier verslaafd geraakt aan jullie. We zochten jullie steeds weer op, vonden jullie en gooiden jullie op een rode loper en betaalden jullie veel geld om in onze soap te schitteren. Jullie zagen er altijd prachtig uit, wat jullie ook droegen. We schoten met jullie een complete film in Hollywoodstijl waarin jullie gekleed waren als apen en volledig incognito bleven. Daarom hebben we nooit kunnen achterhalen wie de schurk, de heldin of de paaldanser van de verschillende avonden waren. Het was een dolle rit met een rollercoaster en jullie gingen ervoor en lieten jullie kapsels verknoeien. Toen we dat eenmaal gezien hadden, voelden we de behoefte om op zoek te gaan naar het monster in jullie – in ons allemaal – dus namen we jullie op in een reïntegratieprogramma.
Dan kwam voor jullie het moment om ons volledig te vervangen. We vertrouwden jullie voldoende en wisten dat jullie ons niet in de steek zouden laten. We wisselden met jullie van plaats, zodat jullie ons speelden en wij onze meest persoonlijke verhalen door jullie mond vertelden. Jullie kwamen naar bed en probeerden voor ons te slapen en toen hebben we gekust – voor echt deze keer. Drie volle minuten lang! Jullie gaven ons hoop door jullie pad te veranderen en een revolutionaire vonk voor ons te ontsteken, telkens we dit vroegen. Jullie hielpen ons de wereld te vrijwaren (op videoband) voor een onbekende toekomst. Jullie hielden namens ons een lezing. Jullie vervoegden ons op de dansvloer. Jullie doorstonden geduldig een hele nacht lang een groepstherapie en hebben 'onze' kinderen voor jullie ogen zien opgroeien. Jullie speelde het minst bekeken filmpje op het hele internet voor ons na en jullie waren het hart en de ziel van ons verjaardagsfeestje. We bespraken samen ongemakkelijke politieke onderwerpen en jullie aten voedsel dat we voor jullie bereidden en zeiden dat het heerlijk was. Jullie zagen ons worstelen met onze midlifecrisis, jullie zagen ons naakt (meermaals) en merkten dat ons lichaam door de jaren heen veranderde. Jullie bleven bij ons – doorheen tijden van crisis, en meer dan 25 jaar lang...
We probeerden het onmogelijke met jullie. Jullie hebben ons nooit teleurgesteld, in feite hebben jullie onze verwachtingen steeds overtroffen. Jullie hielpen ons onze angst voor vreemden af te schudden, onze angst voor nabijheid en intimiteit. Hartelijk dank daarvoor.
Waarom theater? – Gewoon, omwille van jullie.
Gob Squad is een Brits-Duits kunstenaarscollectief. In hun voorstellingen zoeken ze naar de schoonheid in het alledaagse. Ze brengen hun werken niet alleen in theaters, maar ook midden in de stedelijke omgeving, in huizen, winkels of op parkeerplaatsen. Utopische scenario's ontmoeten de realiteit van een concrete situatie met een onzekere uitkomst. Hun werk was in alle continenten op tournee.