109

uit Opening Nederlands Theater Festival 2020

Gedaan met de ongelijkheid! | Ernestine Comvalius

We smeken niet om erkenning
We zijn de ontsteking van een nieuw begin
We bevechten geen vooroordelen en vragen niet om aanvaarding
We staan gewoon op
En gebruiken de wijsheid van onze voorouders
De verhalen die vanuit alle continenten
Naar Nederland werden gebracht
Onze performers zijn hoogopgeleid
Ze geven de samenleving iets terug, verheffen anderen
inspireren zusjes en broertjes
We wachten niet om toegelaten te worden
We veranderen de voorwaarden
En we staan op
We verrijken de wereld van de podiumkunsten
Met nieuwe vormen, nieuwe ritmes, nieuwe bewegingen
Strooien de specerijen van de diaspora
Bedekken de kunst met onze gelaagde groove
We zijn niet bang van anderen die over ons een oordeel vellen
Onze roem zal uitstijgen boven de natie
Onze performers zullen prijzen blijven winnen
Geen toekomst van de kunsten zonder ons
We zijn deel van het geheel
De wereld zal ons omarmen
Want we hebben het allemaal
Van waar ik geboren ben
Ben ik het Nederlandse geweten
De antikoloniale stekel
Ik ben hun geweten, weet je
De Zwarte Piet die steekt in het vlees
Dat weet je.
Ik kras
Bons
Onthul.
Keer om
verboden verhalen
goed verborgen verhalen
Haal helden neer
Zij, smekend om pauze:

Wees geduldig
Wees aardig
Confronteer er ons verstand niet mee
Wacht tot we klaar zijn
Om het te aanvaarden
Om er aan te verzaken
Aan ons onschuldige privilege
Hoe je het ook noemt
Je weet wat ik bedoel
Ze zijn niet rijp om in het reine te komen
Ze wijzen af wat ginds is
Knijpen een oog dicht over wat hier is
Ik deel hun geschiedenis
Ken beide kanten van het verhaal
Belichaam het gestolen gedeelte
van de glorie
Laten we allemaal
Blijven krassen
En bonzen
Onthullen, omdraaien
verboden verhalen
goed verborgen verhalen
We kunnen niet wachten tot later
Hopelijk worden ze wakker
Van waar ik geboren ben
Nederland
De podiumkunsten
Ze hebben nood
aan die antikoloniale stekel!
Moeten we de denkkaders en narratieven niet veranderen?
Kunnen we de structurele krachten die ons verdelen deconstrueren?
Moeten we er niet alleen oog voor hebben omdat we nood hebben aan een mooie voorstelling
Maar ook omdat de kunst niet neutraal kan zijn bij onrecht en
de schending van de mensenrechten?
Kunnen we de wereld opnieuw vorm geven, opnieuw dromen, opnieuw uitvinden?
Elke dag zingt mijn kleindochter Ciara’s lied: Level Up! Level Up! Level Up!

Ernestine Comvalius is de eerste directeur van het Bijlmer Parktheater en directeur van Theater Krater. Ze is geboren in Suriname en woont momenteel in Nederland. Ze zet zich in voor jonge allochtone kunstenaars en is ook bezig met vrouwenemancipatie.